DE AANLOOP NAAR DE BERENLOOP

Waarom Berenloop?

Dat Willem Barentsz (geboren en getogen op Terschelling), zeevaarder en ontdekkingsreiziger in de 16^de eeuw, aan de wieg stond van de Berenloop anno nu is vast niet bij iedereen bekend. In 1596 vertrok Barentsz op zijn schip om te pogen een Noordoostelijke Doorvaart naar China en Japan te ontdekken. Hij kwam vast te zitten in het poolijs met als gevolg een overwintering op Nova Zembla. Om aan voedsel te komen werd er gevist en op beren gejaagd. Barentsz overleefde dit avontuur niet en stierf in 1597 aldaar. In 1997 werd als sportieve afsluiting van “400 jaar Barentsz” een (halve) marathon georganiseerd. De Berenloop was een feit. Het is in de loop der jaren uitgegroeid tot een van de populairste, mooiste en tot de verbeelding sprekende (halve) marathon van ons land. Heb je een startbewijs weten te bemachtigen dan wacht je een gezellig en schitterend evenement. En dat wil je mee maken.

Willem Barentsz in gevecht met een ijsbeer

Schaduw

Het is al eerder op deze plaats geschreven. De Berenloop werpt zijn schaduw ver vooruit. Wie van ons een startbewijs heeft, is er niet bezig, al of niet in het geheim, met de voorbereiding op dit prachtige evenement? Wees eens eerlijk! Wie van ons wil er niet een snelle tijd lopen? Wie van ons wil niet in de voorhoede eindigen? Wie wil er nou niet sneller zijn dan..... ? Ze kunnen nog zoveel zeggen dat meedoen belangrijker is dan winnen. Dat geloven we natuurlijk allemaal! Maar toch, het hoort erbij: elkaar wat uit dagen, elkaar wat testen bij de voorbereiding en/of op de training, elkaar  bevragen hoe het er voor staat, wat hij/zij aan extra’s heeft gedaan om sneller te zijn dan ooit. In dat rijtje past ook de vraag of er zich  al een gedachte aan een streeftijd in het hoofd genesteld heeft. Je laat echter nooit het achterste van je tong zien. Je kijkt wel uit. Je houdt er tenslotte altijd rekening mee dat je die dag loopt als een krant, dat je niet de sterren van de hemel loopt, dat je de klim bij paal 8 kruipend moet nemen, dat je helemaal kapot gaat op het vals plat van de Longway, dat je te snel bent gestart, dat het té gezellig was de avond ervoor, dat je ............... Gelukkig, je hebt nog even de tijd.

Hulpmiddel

De Zoladztest is achter de rug; het inzicht wat er te verbeteren valt aan eigen snelheid wordt langzaam maar zeker duidelijk. Maar helaas het is te kort dag om een meetbaar effect te kunnen vaststellen van het individuele trainingsprogramma dat gekoppeld is aan die test. Je moet het deze keer opnieuw helemaal zelf doen. Je kunt hooguit tussen neus en lippen nog een advies vragen aan Arjen. 

Nog een hulpmiddel

Plotseling werd je op een idee gebracht. Je had er weleens van en over gehoord, maar de link met je eigen sportactiviteiten heb je tot nu toe nooit gemaakt. Je at een paar bananen, je dronk wat extra water, je stapelde wat koolhydraten, je nam tijdens het lopen een gelletje, en dat was het. Maar nu die Lance Amstrong door de mand is gevallen ben je toch wel op een idee gebracht. Doping, epo, dat je daar in dit verband nog niet aan gedacht had, wat stom. Je weet aan het eind van de Berenloop hoef je niet met het water voor de dokter: geen controle. Dus wat let je! Hoe kom je aan dat spul? Dat moet toch niet al te moeilijk zijn. Je huisarts, een sportschool bij jou in de buurt, een bevriende fysiotherapeut, de wielerclub,.......... Zij kunnen je vast wel verder helpen.

Geweten

Maar kijk uit voordat je het in de gaten hebt, zet je een tijd neer die niemand, en zeker jij zelf niet, voor mogelijk had gehouden. Dan begint het te knagen. Je euforische stemming na afloop slaat dan plotseling om. Je bent de snelste van je hele groep. Je hebt ze allemaal verslagen. Maar toch.........geen voldaan gevoel, geen trots. Wat heb je er aan? Wat moet je er mee? Je beseft dat je dat toch niet vol kunt houden, dat je voor elke training telkens niet “dat spul” kunt innemen, dat je........Daar komt nog bij dat je integriteit, je moreel wordt aangetast, want tenslotte heb je de boel bedonderd. Het is en blijft bedrog, oneerlijke concurrentie, gemeen spel. Is het je dat allemaal waard? Neen toch zeker!

Dday

Op de dag zelf ben je een van de velen. Al jouw trainingsmaatjes lopen in dat herkenbare en opvallende shirt, in groen of in roze. Je ziet ze ver voor je uit lopen, want zo opvallend zijn die kleuren wel. Je denkt terug aan de voorbereiding, het jennen van elkaar, het elkaar in de gaten houden en uithoren over de trainingsarbeid, enz. Je zal de eindstreep halen, met een knalrode kop, met opgeheven hoofd, met je haar als een natte dweil, met een grimas op het gezicht dat je met pijn en moeite tot een glimlach weet om te buigen. En dan weet je het weer “wat is het toch geweldig  om mee te doen”.

Meeloper