ADVENTURERUN 2012

Zaterdag 15 december was het weer zover. Voor de 9^e keer werd de adventure run op Ameland gelopen en ook deze keer vertrok er weer een grote ploeg Stienser lopers naar dit Waddeneiland. Nadat de inschrijving reeds gesloten was wisten enkele lopers op het laatste moment gelukkig nog een kaart te bemachtigen waardoor er niemand om die reden hoefde achter te blijven. Helaas waren we toch niet compleet omdat Griet, Trudy (blessures) en Gerarda (ziek) niet mee konden lopen.

Er werd verzameld aan het Wylgebeampaad/Linebeamleane. Gelukkig was (bijna) iedereen op tijd. Dit laatste leide overigens tot enige discussie, maar Williams supersonische horloge besliste in deze……….1 minuut en 11 seconden te laat! Uiteindelijk vertrokken we (Astrid, Ronald, Bea, Mieke, Linda, Machteld, Egbert, Luut (10 km), Koos, Anja, William, Marijke (21 km)  richting Holwerd. Ilona kwam met haar man op eigen gelegenheid. Op het eiland ontmoeten we ook de bekenden van de andere loopgroepen en natuurlijk ook de lopers van de zaterdaggroep en Arjen en Karin.

William

Op de boot werden de uitgangspunten voorzichtig gepeild. Wie is er scherp, wie heeft plannen en wat zijn de doelen. Drinken we koffie of kiezen we voorzichtigheid halve voor thee. En hoe staat het met de gezondheid van iedereen? Sommige lopers kijken wat wit om de neus. En natuurlijk zijn er de mensen die lopen met vreugde (gewoon uit vorm zijn en beweren dat de tijd niet belangrijk is als je maar plezier hebt…. Ja, ja).

Op het eiland schoven we nog even bij Karin en Arjen aan tafel die na een snelle koffie met appelgebak alweer hard aan het werk moesten om de 5 kilometer-lopers naar de start te begeleiden.

Na een uurtje vertrokken ook wij naar de sporthal om ons om te kleden. Daar bleek al snel waarom er zulke grote tassen meegesleept werden. Complete kledinglijnen werden uit de tassen getrokken om daarvan de meest prettige combinatie te maken. Niet te warm, niet te koud, winddicht of toch niet?

Koos

Uiteindelijke werd de keuze gemaakt en konden de 10 kilometer-lopers naar buiten voor de warming-up. Na 10 meter kon Machteld alweer terug want nadat Marijke haar nogmaals geholpen had om de roze (past bij ons loopshirt) tape met de spuitbus vast te plakken, bleek ze maar een sok aangetrokken te hebben (en die zat ook nog aan de verkeerde voet. Machteld draagt namelijk sokken met L en R, gelukkig werd de route vandaag met pijltjes aangegeven) Uiteindelijk stonden we in het startvak en kon de strijd beginnen. Er ontstonden al snel kleine groepjes die elkaar  zwijgend door het bos  hielpen. Daarna het strand, de duinopgang, de steile duin, het bos en de trap. Ik heb op Ameland altijd het idee dat je allen maar omhoog moet klimmen maar gelukkig is na de trap de verlossende vlakke weg richting Buren. Tot aan Nes waar nog een kleine verassing op ons wacht. In plaats van rechtsaf en in een keer naar de finish moest er hier nog een extra rondje gemaakt worden. Onderweg was er veel verzorging met bijzondere versnaperingen. Zo waren er dropjes en plakjes ontbijtkoek. Vooral dat laatste zorgde voor vraagtekens maar gelukkig had Luut een hapje geprobeerd en die kon melden dat dat spul niet weg te krijgen is….. Volgende keer proberen we de dropjes. Machteld wist op te merken dat de bananen lekker zoet waren en ook sinaasappel had goed gesmaakt.

Marijke en Anja

Van de halve marathon kan uit overlevering worden gemeld dat hier vooral de extra duinopgang als zwaar werd ervaren. Ook de harde wind heeft onze lopers (die toch heel veel kunnen) parten gespeeld. Onze twee stoere HM-mannen wisten de klus alleen te klaren terwijl Anja en Marijke net als een groot deel van de deelnemers aan de 10 eendrachtig hebben samengewerkt.

Na de finish, zoals inmiddels volgens traditie, lekker nazitten bij van Heeckeren (Grand café met CK) met een bak bitterballen en een goed glas, wijn, bier cola of chocolade melk met slagroom en de nodige stoere verhalen. Met de smartphoons van William en Bea werden de tijden opgezocht en die vielen niet voor iedereen direct mee. Na een grondige analyse en uitwisseling van ervaringen werd de gerechtvaardigde conclusie getrokken dat deze editie behoorlijk zwaar is geweest, zodat iedereen toch tevreden, met het welverdiende kanariegele loopshirt, naar huis kon. Astrid wist iedereen te verassen met de snelste tijd van de aanwezige 10 km lopers met wel 2 sec. verschil met Egbert.

Machteld

Op de halve marathon was William overtuigend de sterkste van de groep.  Om half zeven stonden we weer bij de boot en met een beetje vertraging voeren we weer richting Holwerd. Nog nagenietend van de buitenlucht, de wijn en gezelligheid werden we allemaal heerlijk sloom totdat de boot tegen de steiger aanvoer. In een klap stonden we weer in de gure koude wereld. Volgend jaar gaan we weer. Om onze tijden te verbeteren maar vooral ook omdat het zo leuk en gezellig is.