DE DAG VAN JOHANNES..

De dag van Johannes ..

Korte inhoud van het voorafgaande.

We zijn nu al weer twee maanden bezig met de voorbereiding op de Mar-athon van 21 juni in Sneek/Snits. Naast de normale maandag- en woensdagtraining is er elke zaterdagmorgen een duurloop. We begonnen met 18 km en omdat we vandaag 5 april zo ongeveer op de helft zijn en er 32 km vóór ons liggen, is een kort verslag over ‘de stand van zaken’ wel op zijn plaats.

Ik hoop dat de redactie de juiste foto bij dit stukje plaatst, want dan hebben jullie de deelnemers in beeld. Dit zijn de namen (v.l.n.r.): Egbert – Jurjen - Wijnand –  William – Anja – Johannes (waarover straks meer)– Koos en Bea. Helaas, helaas staan Marijke en Jacqueline niet op de plaat. Eerste is herstellende van een blessure en Jacqueline had vandaag een ander schema.

Over naar de training, we starten om half acht in de morgen bij Anja thuis in Ferwert. Een half uur eerder dan gebruikelijk, maar dat heeft alles te maken met het inschrijvingstijdstip voor de Dam tot Damloop in september. We kijken dus al over de marathon heen naar het volgende uitje. Want zo willen we deze sportieve prestaties toch blijven zien. Om maar eens een Chinese wijsgeer aan te halen: ”Wie nooit uitgaat moet altijd thuis eten”.

De afstand is opgeknipt in drie rondes: Noord-Oost (12 km), Noord-West (10 km) en Zuid-oost (10 km). Na controle van onze moderne uurwerken met GPS blijkt na afloop dat de totale afstand exact klopt. Voor de deelnemers aan de Slachte – nu alweer twee jaar geleden – zijn de eerste en derde ronde ‘een feest van herkenning’.  Ik verwijs hierbij naar pagina 9 e.v. van ‘Op wei nei de Slachte’. (Van dit boekwerkje met de gebundelde (trainings)verslagen van dit evenement zijn nog enkele exemplaren beschikbaar).

We zetten ons in gang richting Blije, rustig tempo om de spieren kans te geven te wennen aan het vroege uur. Het is loopweer, weinig wind en goede temperatuur dankzij de ochtendnevel die het landschap langzaam aan ons prijs geeft, alsof  ze wil zeggen ‘rustig aan, het mooiste komt nog, geniet maar’. Aan de geluiden vanuit de groep merk ik dat deze prozaïsche benadering vanmorgen niet aanslaat. Het uitruimen van de vaatwasser en de energieprijzen zijn net even belangrijker. Desondanks zijn we zomaar in Holwerd, linksaf naar de pier en na 1,5 km de Zeedyk op. Bij het toegangshek een paar foto’s, we worden aangestaard door dezelfde lammetjes als twee jaar geleden. Ook voor hen dus het feest van de herkenning.

Na een paar km gaan we de wadkant van de dijk bekijken, uitzicht is erg mooi ondanks de ganzenstront waar we ons een weg door moeten banen. Jurjen en Koos voeren hun tempo iets op onder het motto ‘alles heeft zijn grens, waar ligt de onze?’ Via de Kahoolsterlaan komen we allen weer uit bij het startpunt om te drinken en/of iets sanitairs doen. We begroeten Johannes die al ongeduldig over het erf heen en weer loopt. Hij en Jacqueline zijn nog steeds niet van plan de hele marathon te doen, misschien de halve. Dus is de tweede en derde helft van onze training voor hen een leuk instapmoment.  Ik stop nu even omdat ik nieuwsgierig ben naar het verloop van de Ronde van Vlaanderen.

Bakkerspad, het pad voor.........

Ben ik weer, boeiend slot met een uitgekookte winnaar, ervaring is toch maar een groot goed, blijkt ook in onze tweede omloop. We zijn nog maar net weggeschoten of Jurjen neemt met zijn karakteristieke lange tred direct afstand. “Ik ga, tot straks” en met een vriendelijk handgebaar verdwijnt hij richting Kahoolsterlaan. De weidsheid van het landschap maakt dat we hem lang kunnen volgen, zonder de illusie deze vroege demarrage te kunnen beantwoorden. Buiten dat laat de verplicht te lopen hartslagzone dit niet toe. Het land om ons heen wordt omgeploegd, de kaarsrechte voren liggen op hun rug te wachten op wat er zal worden geplant. Nu linksom de Zeedyk op, we worden ingehaald door een tractor met Watze als chauffeur, hij komt eens zien hoe mem het eraf brengt. Kan hem niet tegengevallen zijn. Na een kilometer of vier via de Molenlaan terug naar Ferwert. Als je niet beter wist zou je denken dat je op het parcours van Parijs-Roubaix bent. Even televisie kijken en je bent gelijk van slag, de kasseien ontbreken er nog maar aan.

Terug in Ferwert dwars door het dorp richting Hegebeintum. Vlak voor De Stelling hoor ik geluid achter me, het is Jurjen, hij heeft thuis even een kopje koffie gedronken! Zo’n mededeling komt binnen en ik kan meedelen dat er dan een beroep gedaan wordt op je mentale weerstandsvermogen. De stroopwafel en energiedrank smaken goed. Korte pauze.

Ronde drie gaat dwars door het centrum van Blije, bewonderende blikken vallen ons ten deel, het is inmiddels goed tien uur. Bij een paar drukke kruispunten krijgen we vrij baan, de bewonderende blikken doen ons goed. Na een kilometer of wat komen we in Hegebeintum. We hebben afgesproken dat de terp in ieder geval één keer ‘genomen’ moet worden met uitdrukkelijke vermelding van de route en daarbij werd niet het Bakkerspad genoemd. Je raadt het al, sta boven op de terp en wie lopen daar via de gemakkelijkste
weg, het Bakkerspad, omhoog? Het betreden van de Vogelzangsterweg geeft ons de gelegenheid om het nog over Geert Vogelzang te hebben. We hebben net een mail van hem gehad vanuit Scottsdale 

Vogelzangsterweg

Arizona. Allemaal positieve en zonnige berichten. Op één van de foto’s heeft hij zijn handen vol aan een paar wat jongere dames die met hem een soort Adventurerun liepen. Je snapt het al, het bleef daar nog lang onrustig. Onze activiteiten deze morgen zijn niet onopgemerkt gebleven. Een paar honderd meter voor de finish fietst een buurman ons tegemoet. Hij kan zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen, ‘wat in hinne en wer gedraef fan’emoarn, witte jim net wat foar kant jim útmoatte?’ We antwoorden met een glimlach. ‘Die komt deze week nog wel langs om polshoogte nemen’, zegt Anja.

limited edition!

Terug aan de koffie met eierkoek. Computer aan, want we zijn mooi op tijd om in de wachtrij voor de Dam tot Damloop te gaan staan. Ook wordt er met het thuisfront gebeld om de laatste instructies in deze door te geven. We zijn goed en wel bezig als er wordt gevraagd waar William en Johannes zijn. Ah, daar zijn ze al. Reden voor de wat late binnenkomst is het feit dat Johannes voor het eerst in zijn nog jonge leven de 21 km wilde volmaken. Ter controle en verificatie is William met hem meegegaan. Hoewel nog niet een officiële 21, hebben we deze mijlpaal toch maar even gevierd.

Onder dankbetuigingen voor de ontvangst en verzorging gaan we naar huis om de dingen te doen die we moeten doen. William gaat de boot schoonmaken.