DE SCALP VAN DE TRAINER

Elk jaar zijn ze er weer, van die hardlopers die denken na jaren van noeste trainingsarbeid de trainer even te grazen kunnen nemen. Ook dit jaar bij de Zandvoort circuit run was het weer niet anders. Maar liefst 11.999 hardlopers die dachten mij even te kunnen verslaan. Weken voor de start begint het spel al. Vragen hoe het met mijn vorm is, of ik dit jaar Erik Bouma ga verslaan, hoe vaak ik train, hoe het met mijn blessures is? Soms denk ik , zijn ze blind? zien ze het nu niet dat ik achteraan strompel, dat ik ja, ja ik de trainer bij elke tempo  als laatste binnen kom? Of heeft een trainer die ooit eens snel ter been was een bepaalde magie om zich heen, een soort beschermende cocon die alle zwakke plekken niet laat zien. Natuurlijk ziet de volmaakte techniek er soms nog flitsend uit, en draagt de altijd tip top uitziende Nike outfit  bij aan de Magie!, en maak ik gebruik van een geheim en super doordacht trainingsprogramma, 100% tempotraining en 0% duurloop. Klaas Lok, meervoudig crosskampioen en oud topper op de 5- en10 kilometer, en verwoed aanhanger van het de Methode Verheul,80%tempotraining-20%duurtraining,zou jaloers zijn op mijn zelf bedachte trainingsmethode!

Met de bus naar Zandvoort

Voor mij was het al weer mijn vierde optreden tijdens een Zandvoort circuit Run. Elk jaar krijgen we na afloop weer de vraag: hoe kom ik in de bus naar Zandvoort? Wij zijn daarin heel eerlijk! Trouw de trainingen bezoeken, onze gedachte over het hardlopen steunen en te verspreiden en Running Center Leeuwarden de beste Hardloopspeciaalzaak van Friesland vinden! Duidelijker kan het niet zijn! Ik blijf mij elk jaar weer verbazen dat de populariteit van het hardlopen nog steeds groeiende is. Ik merk het aan de laatste Start to Run inschrijvingen, 65 nieuwe hardlopers in Sneek.  Het was drukker dan ooit in Zandvoort. Meer wel gezellig druk, en alles strak en prima geregeld. De hardloper komt niets en dan ook niets tekort. Viptent, broodjes, drankjes, goodiebag, lekkere opzwepende muziek en een zon overgoten parcours. Wat kan een hardloper nog meer wensen!

Zodra de bus op het circuit van Zandvoort is gearriveerd begint de voorbereiding op de wedstrijd. Hier en daar probeer ik mijn belangrijkste tegenstanders door middel van  oneliners en opmerkingen te beïnvloeden en uit hun wedstrijdconcentratie te halen. Erik Bouma probeer ik er van te overtuigen dat het eigenlijk niet eerlijk is om de trainer met een extra  ballast van een zware zak aardappels het wedstrijdparcours in te sturen. Maar goed  dat deze “oude” trainer ooit Erik nog zal verslaan is een utopie. Ik richt mijn pijlen op de minder ervaren hardlopers die nog wel zijn te beïnvloeden door mijn overdreven gedragingen. Mijn lichtgewicht wedstrijdbroekje, schoenen die bijna geheel gewichtloos zijn, en mijn lichtvoetige inloopstijl doen hoop ik de rest! Na de warming-up spoeden Erik en ik ons naar het toilet om ook de laatste overtollige ballast nog even over “boord “ te gooien. In een luchtige loopstijl bewegen wij ons door de duizenden mensen richting ons startvak. Ruim op tijd aangekomen in het startvak zien we tot onze schrik dat de businessloop wel erg populair aan het worden is. Menig bedrijf of instelling wil graag de titel van snelste bedrijf van Nederland overnemen. Het startvak is reeds afgeladen vol en voor een oud topper en topper in wording is geen plaats meer vooraan bij de start. Gelukkig laat mijn 36 jaar aan hardloopervaring nu even heel erg handig zijn. Samen met Erik ga ik nonchalant een beetje vooraan aan de zijkant staan, wachtend op een gaatje dat ons de gelegenheid geeft om op de voor mij juiste startplek te komen, want elke seconde winst is er voor

De trainer vlak voor de finish

mij één! Na vijf minuten geduldig wachten ontstaat er zomaar een gaatje. Hup binnen no time staan we bij de overige snelle lopers van het Runningcenter Leeuwarden Team. Paaaff daar gaat het bevrijdende startschot en handig manoeuvreer ik mij tussen de hardlopers door. Elk jaar heb ik weer het voornemen om rustiger te beginnen, ook nu gaan de eerste twee kilometers weer te hard. Al naar vier kilometer heb ik door dat na drie opgaande jaren dit een terugval wordt en bedenk snel een strategisch plan om de scalp van der trainer te redden. Snel maak ik een berekening van nieuwe doorkomsttijden om toch nog in een voor mij redelijke tijd te finishen. Het restant van 8 kilometer was voor mij toch duidelijk een duin te hoog. Jeetje wat kun je stuk gaan op het strand. Ik zoek haastig naar een stuk hard strand die de 90 kilo een beetje kunnen dragen. Mijn zwalkend spoor langs de vloedlijn blijkt helaas niet de redding te zijn voor mijn zware gang over het strand. Wat een hel. Maar terug in het spoor van de overige zwoegende hardlopers die mij nu links en recht passeren. Erik verslaan dat wordt hem niet vandaag, dat zal gezien de prestatieontwikkeling die Erik door maakt mij niet door de groep worden kwalijk genomen. Maar als iemand anders sneller is ja dan is het hek van de dam. Mijn doel is nu verantwoord de wedstrijd uit te lopen en zowaar ik ga weer genieten, zoek snel een nieuw loopmaatje uit en probeer de schade te beperken. Om eerlijk te zijn het voelde niet heel erg goed, zoiets als een zware tank met een kapotte rupsband met nog een klein beetje benzine in de tank. Probeer zoiets maar aan de praat te houden. Net toen ik er weer een beetje in geloofde werd ik op het schouder getikt, Jordi Stam een pupil van Mila Fryslân( 16 jaar) dendert mij in sneltreinvaart voorbij. “Zet’ em op trainer schreeuwt” hij nog.  Gestart in een vak later finishte hij uiteindelijk in 45.08 dat zijn nog eens tijden waar je iedereen stil mee krijgt. Onder tussen is de stoomketel bij mij in de overdruksituatie beland en probeer ik de temperatuur wat te laten zakken. Ik sta werkelijk waar op ontploffen.  Gelukkig krijg ik door de opzwepende muziek en de uitzinnige mensenmassa weer een beetje snelheid en weet ik de schade te beperken tot een finishtijd die nog acceptabel is, 52.07, maar twee minuten langzamer dan vorig jaar. Na mijn zwaarbevochten medaille en drankje in ontvangst te hebben genomen staat mijn persoonlijk begeleidster mij ongerust op te wachten. Bezorgt vraagt ze” gaat het”. Mijn hoofd is knal rood en staat op springen en ik heb een partij blaren, dus die vraag is overbodig! “Ga je morgen maar op de fiets” is een schrale troost. Angstvallig kijk ik om mij heen of er nog een paar “scalpjagers” uit het recreanten vak mij hebben benaderd en mij met hun netto tijd om de oren slaan! Bij de viptent leunend tegen een stamtafel komen de eerste jagers al vragen om mij scalp, “wat heb je voor tijd gelopen Arjen,, , “52 en een beetje,, roep ik terug. Ahaaaa wordt en een paar keer triomfantelijk opgemerkt “ik had 53 minuten, dat is vlak achter jou,, Gelukkig blijken deze personen een dag later zich vergist hebben in de tijdwaarneming, de netto tijden vallen voor mij toch drie minuten gunstiger uit! Volgend jaar is er weer een kans dames en heren , ik zal mijn eer weer met alle geoorloofde middelen verdedigen. Rest mij nog één ding te zeggen. Het was weer een fantastische dag, Running Center Leeuwarden bedankt. En natuurlijk is het maar een spel, plezier door het hardlopen  en genieten van daar gaat het om.

Graag tot ziens bij de volgende Zandvoort Circuit Run!   Arjen.