AFKE'S TIENTAL

Onderweg naar Den Haag zie ik bij Hoorn boven de weg het bord ‘Amsterdam 42 km’. Normaal neem je een dergelijke mededeling voor kennisgeving aan of komt zo’n boodschap helemaal niet binnen. Je hoopt alleen dat er bij Zaandam geen file zal zijn. Maar vandaag is het anders, 42 km, de afstand die we volgende maand moeten lopen en dan ook nog zo hard mogelijk. En dat alleen omdat ene Pheidippides zo nodig de snelle jongen moest uithangen. Enig historisch besef kan geen kwaad, het zit namelijk zo:

Pheidippides

Het is in het jaar 490 v.Chr. als de Griekse soldaat  Pheidippides van Marathon naar Athene snelt om het nieuws van de overwinning van de Atheners op de numeriek veel sterkere Perzen te melden. Pheidippides legt echter de afstand tussen Athene en Sparta af om hulp te vragen aan de Spartanen. Deze weigeren, dus loopt hij terug naar Athene en in een ruk door naar Marathon. Bij de uiteindelijke overwinning loopt  hij weer terug naar Athene.

De geschiedenis vermeldt wel dat deze laatste tocht, van Marathon naar Athene (eerste marathon) een dodelijke afloop heeft: na het uitbrengen van de woorden "Verheug u, wij hebben gewonnen!" in het centrum van Athene, valt  de boodschapper dood neer; hij blijkt een zonnesteek te hebben opgelopen. 

Dit belooft weinig goeds, waar zijn we aan begonnen. Zijn naam alleen al, zit daar het woord ‘dippie’ niet in? En we weten allemaal, een dippie kan gemakkelijk tot  een hele grote DIP uitgroeien. De organisatie moet deze geschiedenis ook kennen. Blijkbaar willen ze de kans op zonnesteken, met als gevolg een massale uitval of erger voorkomen door het evenement op avond te plannen.  Maar goed, we hebben in februari A gezegd, dus nu flink zijn en ook B durven zeggen. Met deze positieve insteek zullen we de geschiedenis verslaan.

Op het pontje bij Zeilschool Rufus

Vandaag is het 24 mei, we reizen met 7 man (3xV; 4xM) af naar Sneek om ons om 08.00 uur te melden bij de receptie van Hotel Valk. “Ja, jullie worden verwacht, daar achter op de parkeerplaats is de uitgang”, zegt de professioneel vriendelijke receptionist. Een buitenstaander zal deze opmerking als onvriendelijk uitleggen, wij weten dat genoemde uitgang het begin van onze route is. We gaan – als een soort generale – 36 km van de officiële route lopen. Het weer is -  eigenlijk het hele voorjaar al – prachtig, de ochtendzon geeft ons een vette knipoog als teken om van start te gaan.

Dat doen we dan ook, na 300 meter zijn we de eerste twee dames al kwijt, terwijl het tempo nog op inloopsnelheid ligt. Het is dat we inmiddels 4 maanden praktijkervaring hebben,  dus weten we dat ze verzuimd hebben om bij de receptie te vragen waar de toiletten zijn. Of is het in de natuur misschien natuurlijker? Achter ons zien we dat het hoge gras tegen de wind in waait. Om privacy-redenen zal ik de namen niet noemen, maar Bea was er in ieder geval niet bij.

Via een slingerpaadje gaan we onder de snelweg door richting Joure. Onze logistiek medewerker is er in geslaagd de route in 4 gelijke delen te knippen, 3 verzorgingsposten dus, geen overbodige luxe  zal achteraf blijken. Snelheden en hartslagzones zullen je niet interesseren, dus geen grafieken in dit verslag. Keuvelend verdwijnen de eerste kilometers onder onze schoenen. Er wordt nog steeds gekwetterd als we na een klein uurtje kennismaken met Wim. Wim is de eigenaar van Zeilschool Rufus, buurtschap Broek. Hij is van onze komst op de hoogte en nodigt ons uit om ons met zijn pont naar de overkant te brengen. Ook nu weer enige vertraging want ook hier moeten de toiletten geïnspecteerd worden. Op het vaartuig staat een tas vol met versnaperingen klaar, die we tijdens de overtocht gelijkelijk verdelen. Wim blijft naar ons zwaaien tot we achter het hoge riet uit het zicht zijn verdwenen. Het laatste dat we horen is “Tot 21 juniiiiiii!” en dan valt de stilte als een lichte ochtendmist over ons heen.

"Afke's tiental"

De natuur is vandaag op haar mooist, Marijke ziet een ooievaar, wij ook. In de pleziervaartuigen die langs de kant afgemeerd zijn komt het dagelijkse leven langzaam op gang. Een enkele visser steekt als groet zijn hengel  de lucht in. Jurjen is op eigen kracht vooruit gegaan, bij de drinkposten weet hij te melden dat ‘it goed gjit’. Op de doorgaande weg waar we op uit komen is het een drukte van belang. De ene fietsploeg na de andere komt ons tegemoet. Is de groep klein dan lopen we links, een grote groep geven we de ruimte door de rechterkant te gaan lopen. Deelnemers aan de Elfmerentocht weet Anja, naast lopen fietst ze graag en dan niet met een E-bike.

 In de verte komt een onweerslucht onze kant op, dus nog even snel een foto van Afke en haar tiental en de loopmachine zet zich in beweging naar Oude Schouw. Je mag zelf invullen wie je het beste bij de rol van Afke vindt passen. De groep valt uiteen in sub-groepjes, snelheid bij snelheid, kleur bij kleur. Over de brug maken we een bocht van 180 graden en gaan langs het PM-kanaal weer richting Sneek. Het waait pittig, de wind is tegen ons. Gelukkig staan Karin en Arjen bij de Gauster Hoppen. Ze hebben de trainingsgroep in Sneek wat eerder vrijaf gegeven om ons te kunnen begroeten en van eten, drinken en goede adviezen te voorzien.

Afke "daarginds komen ze aan"

  De laatste stop, nog 8 km en we zijn terug bij Valk, het mooiste deel van de route naar mijn bescheiden mening. Heb er zelf vrij (te) lang van kunnen genieten. Bij de weg Leeuwarden-Sneek buigen we linksaf, duiken het aquaduct Houkesloot in, slingeren ons over de rotonde om even later te finishen. De kofferbakken en drinkflessen gaan open, de benen omhoog. Als we allemaal binnen zijn bivakkeren we nog een uurtje op het terras van mijnheer Valk. Koffie en soep brengen ons weer terug in de bewoonde wereld.

KONINGSDAG

         “Willen jullie misschien nog iets drinken?”, vraagt de bedrijfsleidster van McD. Verrast kijken we op, “nou graag, is dit omdat het koningsdag is?” is de wedervraag van Bea. “Nee, het is nieuw beleid bij McD. Als er mensen binnen komen die qua omvang ver beneden het gemiddelde van onze bezoekers liggen, dan willen we dat belonen. Want Mac is niet gek, we zijn er niet alleen voor de lekkere trek, maar ook voor sportievelingen is McD een rustgevende stek. We zien jullie als een soort rolmodel, maar dan niet in de letterlijke betekenis.” De bewonderende blikken zijn ons inmiddels niet ontgaan, we bestellen dus nog een drankje terwijl William zijn Big Mac verorbert. Het is een uur of twaalf, einde van een prachtige route van 36 km waar we om half acht aan begonnen.

"maar eerst op de foto"

We beginnen waar we eindigden. Maar … eerst op de foto, het is tenslotte koningsdag. Waar mogelijk, is iets met oranje aangetrokken, Anja heeft een doos met feestartikelen meegenomen. De chef-terrassen van McD vinden we bereid om zijn onderhoudswerkzaamheden even te onderbreken om een facebookplaatje te maken. Daarna gaan we echt los.

Het is windstil als we langs het Van Harinxmakanaal richting Súderbuorren lopen. De hartslag is nog laag, het tempo ook, de stilte wordt alleen onderbroken door gekwetter, terwijl er geen vogel te bekennen is. Jurjen zal je in deze reportage niet tegenkomen, hij heeft een familieweekend of een weekend met de familie, daar wil ik af zijn. Johannes heeft iets in een tuin te doen bij een vriend. Kan, het is maar net waar je je prioriteiten liggen.

Aan de overzijde van het kanaal wordt met een stok of zoiets op het raam getikt. Een bewoner van Erasmus Hiem steekt beide duimen omhoog, we zwaaien terug. “Over … jaar zitten wij aan die kant van het glas”, ik weet niet meer wie het zei, maar het feit dat we nog aan deze kant van het kanaal lopen bewijst dat ‘we goed bezig zijn’. We komen bij de Drachtsterweg, de aanleg van het nieuwe aquaduct vordert. William werkt bij Noppert Beton, tijdens het lopen geeft hij aan belangstellenden uitleg over de vorderingen en de situatie zoals die uiteindelijk zal worden. Er wordt even niet gekwetterd, we zijn onder de indruk. Hempens, wat is het lang geleden dat ik daar geweest ben. Vroeger een dorpje buiten, nu een dorpje in de stad, alleen de rustieke brug maakt dat de twee niet geheel met elkaar versmolten zijn.

We zijn het dorp nog niet uit of we zien in de verte de snelweg Leeuwarden/Drachten liggen. Deze hindernis wordt genomen via het aquaduct, samen met een vroege zeiler bereiken we de overkant. “Sjoch”, roept Marijke, “ der links, der leit Warten”. In de verte zien we een vaag kerktorentje. Oké, maar gaan we links-om of rechts-om? Het wordt links, want wat op geen enkele kaart nog zichtbaar is, is het fietspad dat zich tegen de snelweg heeft aangedrukt. Sinds een week is het open voor publiek, we zijn waarschijnlijk de eerste hardlopers die het nog inktzwarte asfalt betreden. Het is een pad van een kilometer of vier en het loopt o zo fijn. Na twee kilometer draaien we met de bocht mee en zien de kerktoren steeds dichterbij komen, de driekleur in top. Bij het allereerste huis binnen de bebouwde kom worden we al begroet

 en uitgenodigd voor een sanitaire stop en/of drinken. We zijn bij de zus en zwager van Marijke. We hadden op nog meer plaatsen terecht gekund, want de stamboom van de familie Hobert is verankerd in dit dorp. We nemen het aanbod natuurlijk graag aan, na een minuut of tien wordt het vertreksignaal gegeven. Nog even bij mem langs, ze staat al op ons te wachten en is eigenlijk een beetje teleurgesteld dat we de stop niet bij 

Weidumerhout

haar hebben gedaan. We beloven dat de volgende keer wel te doen. Jacqueline neemt afscheid van ons, ze gaat via Wergea terug naar Leeuwarden. De halve marathon is haar doel, dus moet je niet overdrijven en gelijk heeft ze.

Deel twee. Reduzum heeft ruimte aangeboden voor ook een verversingspost, wel is meegedeeld dat er geen sanitaire voorzieningen zijn maar dat dit niet onoverkomelijk hoeft te zijn gezien het aanwezige struweel. Afgesproken wordt dat wie daar behoefte aan heeft, hij of zij zijn of haar eigen tempo kan gaan lopen. De eerste zes kilometer richting Grou gaan over de doorgaande weg waar geen fietspad langs loopt, het is oppassen dus. Ondanks het nog vroege tijdstip zijn er meer weggebruikers, regelmatig zoeft een groepje racefietsers ons voorbij, er wordt altijd over en weer gegroet. Er vormen zich drie groepjes, het is maar goed dat bij de start voor dit deel een korte routebeschrijving is uitgereikt. Landschappelijk is dit het minst interessante deel, na genoemde zes kilometer nemen we de afslag Idaerd. Het is gelijk een stuk rustiger, in het dorp zelf zijn geen festiviteiten, sterker nog, we hebben niemand gezien. Onder de snelweg door, na twee kilometer zijn we in Reduzum met toch wel een erg lange Haedstrjitte, of is het de vermoeidheid die een rol gaat spelen. Even buiten het dorp wacht de mem van Anja al op ons. Ook nu weer is er een rijk assortiment aan drinken en voedsel. Mem Jouk heeft de fiets op de trekhaak, want ze gaat dit ritje combineren met een eigen trainingsprogramma. Egbert vraagt zich af wie de mem en wie de dochter is, twee druppels water, in ieder geval wat energie betreft. Ze belooft het restant bij Weidumerhout in het gras te leggen, zodat er nog een extra drinkmogelijkheid is. William en Koos hebben deze mededeling niet meegekregen, ze waren al wat eerder aangekomen en zijn dus ook eerder ´afgezet´.

Laatste foto

Deel drie. Nog twaalf kilometer. Vrijwel het hele stuk langs de Zwette, prachtige route.  Het wordt warmer, hier en daar wordt een overbodig thermoshirt uitgedaan. Twee weken geleden hebben we dit stuk ook gelopen, maar dan vanaf Leeuwarden. Op het water is het stil, bij de camping Weidumerhout worden we aangemoedigd door een paar kampeerders. Heb even gedacht, ´lag ik maar op dat luchtbed´. Jezelf tot de orde roepen, doorgaan, ook als je je hartslag niet meer naar beneden krijgt. Tempo houden, niet wandelen. Nog één hindernis, de Haak om Leeuwarden gaat ook over de Zwette, er moet geklommen worden, 10% schat ik. Daarna is het niet ver meer, maar goed ook want het gemis aan water doet zich voelen. Een hardloper komt me tegemoet, hij heeft een flesje drinken in zijn hand. Het gaat me iets te ver om te vragen of ik een slok mag, maar waar de laatste woorden van Richard III van Engeland, ´Een koninkrijk voor een paard´waren, zou ik ´paard´ door ´water´ willen vervangen. Nou ja, zo erg was het nu ook weer niet. Groepsgewijs komen we binnen, iedereen blij en tevreden. Rekken en strekken, herstel drinken en dan naar binnen bij McD, waar de bedrijfsleidster later vraagt “Willen jullie misschien nog iets drinken?”. De rest is dan alweer geschiedenis.

START TO RUN VOORJAAR

De in maart gestarte cursus Start To Run, is weer met succes afgesloten met een test over drie kilometer. We hopen de hardlopers binnenkort  te ontmoeten in één van onze vaste groepen van Loopgroep Stiens.

Start van de test over 3 kilometer

Uitslagen Start To Run test over 3 kilometer:

Ewald  16.40  Kees  16.40  Maika  19.04  Leonie  19.40  Jantine  20.30  Kirsten  20.40 Rian  21.05

Baukje  21.15  Meilana  22.32

  

RUN THE RUNWAY

Zaterdagochtend om 7 uur stond ik op het lokale vliegveld van Scottsdale AZ. De zon komt net boven de bergen uit en er hangt wat sluierbewolking. Het is nog een beetje frisjes want 's nachts koelt het hier best wel af, terwijl overdag de temperatuur oploopt naar 27C. Dit vliegveld wordt alleen gebruikt voor privé vliegtuigen. Er staan veel van die kleintjes maar ook zo'n 40 van die super dure privé jets van €20 miljoen per stuk. Op het middenterrein waar de inschrijving is en ook verschillende standjes staan, staan ook twee wat kleinere vliegtuigen en 2 kleine helikopters. Ik maak een praatje met één van de piloten en hij vertelt me meer over o.a. de grote privé jets. In de bergen hier in Scottsdale wonen directieleden van grote bedrijven uit California. Die vliegen met die dingen op en neer, komen vrijdagavond thuis en vliegen zondagavond weer terug. Je weet dat die wereld bestaat maar nu maak ik er ook daadwerkelijk kennis mee. Een wondere en bijna onwerkelijke wereld. Er wordt tot 10 uur niet gevlogen want wij nemen bezit van de startbaan.

Start van Run the Runway

De start is om 7.45 en het parcours loopt over de startbaan en de 2 taxibanen die paralel met de startbaan lopen. Het is een machtig gevoel als je op die startbaan rent, heel breed maar vooral ook lang. Ik zie sommige lopers hun armen bewegen alsof ze een vliegtuig zijn en iemand doet zelfs even een radslag. De baan is ruim 2 km. Als we de startbaan voor de tweede keer opgaan merk ik dat er toch een beetje vals plat is. Het lopen wordt wat zwaarder. De lucht is droog en je krijgt snel een droge mond. Heel in de verte zie ik het einde van de startbaan. Daar keren we weer op de taxibaan en nu is er het voordeel van het valse plat naar beneden toe. Ik kan nog wat versnellen en kom in een tijd van 53.19 over de finish. Best genoeg voor mijn doen. Ik blijk ook nog eerste in mijn categorie te zijn, mannen van 55-59 jaar (zeg maar de nog net niet alleroudjes). Er is wel een probleem met de tijdwaarneming waardoor het klassement niet helemaal volledig is en nog aangevuld wordt, maar ik kreeg mijn medaille uitgereikt en die stuur ik niet meer terug.

Om 10 uur wordt het vliegveld weer vrijgegeven voor het vliegverkeer en verschillende jets vertrekken over de startbaan waarover wij vlak daarvoor renden.

Groetjes en veel succes met de training.                

Geert met zijn medaille

DE DAG VAN JOHANNES..

De dag van Johannes ..

Korte inhoud van het voorafgaande.

We zijn nu al weer twee maanden bezig met de voorbereiding op de Mar-athon van 21 juni in Sneek/Snits. Naast de normale maandag- en woensdagtraining is er elke zaterdagmorgen een duurloop. We begonnen met 18 km en omdat we vandaag 5 april zo ongeveer op de helft zijn en er 32 km vóór ons liggen, is een kort verslag over ‘de stand van zaken’ wel op zijn plaats.

Ik hoop dat de redactie de juiste foto bij dit stukje plaatst, want dan hebben jullie de deelnemers in beeld. Dit zijn de namen (v.l.n.r.): Egbert – Jurjen - Wijnand –  William – Anja – Johannes (waarover straks meer)– Koos en Bea. Helaas, helaas staan Marijke en Jacqueline niet op de plaat. Eerste is herstellende van een blessure en Jacqueline had vandaag een ander schema.

Over naar de training, we starten om half acht in de morgen bij Anja thuis in Ferwert. Een half uur eerder dan gebruikelijk, maar dat heeft alles te maken met het inschrijvingstijdstip voor de Dam tot Damloop in september. We kijken dus al over de marathon heen naar het volgende uitje. Want zo willen we deze sportieve prestaties toch blijven zien. Om maar eens een Chinese wijsgeer aan te halen: ”Wie nooit uitgaat moet altijd thuis eten”.

De afstand is opgeknipt in drie rondes: Noord-Oost (12 km), Noord-West (10 km) en Zuid-oost (10 km). Na controle van onze moderne uurwerken met GPS blijkt na afloop dat de totale afstand exact klopt. Voor de deelnemers aan de Slachte – nu alweer twee jaar geleden – zijn de eerste en derde ronde ‘een feest van herkenning’.  Ik verwijs hierbij naar pagina 9 e.v. van ‘Op wei nei de Slachte’. (Van dit boekwerkje met de gebundelde (trainings)verslagen van dit evenement zijn nog enkele exemplaren beschikbaar).

We zetten ons in gang richting Blije, rustig tempo om de spieren kans te geven te wennen aan het vroege uur. Het is loopweer, weinig wind en goede temperatuur dankzij de ochtendnevel die het landschap langzaam aan ons prijs geeft, alsof  ze wil zeggen ‘rustig aan, het mooiste komt nog, geniet maar’. Aan de geluiden vanuit de groep merk ik dat deze prozaïsche benadering vanmorgen niet aanslaat. Het uitruimen van de vaatwasser en de energieprijzen zijn net even belangrijker. Desondanks zijn we zomaar in Holwerd, linksaf naar de pier en na 1,5 km de Zeedyk op. Bij het toegangshek een paar foto’s, we worden aangestaard door dezelfde lammetjes als twee jaar geleden. Ook voor hen dus het feest van de herkenning.

Na een paar km gaan we de wadkant van de dijk bekijken, uitzicht is erg mooi ondanks de ganzenstront waar we ons een weg door moeten banen. Jurjen en Koos voeren hun tempo iets op onder het motto ‘alles heeft zijn grens, waar ligt de onze?’ Via de Kahoolsterlaan komen we allen weer uit bij het startpunt om te drinken en/of iets sanitairs doen. We begroeten Johannes die al ongeduldig over het erf heen en weer loopt. Hij en Jacqueline zijn nog steeds niet van plan de hele marathon te doen, misschien de halve. Dus is de tweede en derde helft van onze training voor hen een leuk instapmoment.  Ik stop nu even omdat ik nieuwsgierig ben naar het verloop van de Ronde van Vlaanderen.

Bakkerspad, het pad voor.........

Ben ik weer, boeiend slot met een uitgekookte winnaar, ervaring is toch maar een groot goed, blijkt ook in onze tweede omloop. We zijn nog maar net weggeschoten of Jurjen neemt met zijn karakteristieke lange tred direct afstand. “Ik ga, tot straks” en met een vriendelijk handgebaar verdwijnt hij richting Kahoolsterlaan. De weidsheid van het landschap maakt dat we hem lang kunnen volgen, zonder de illusie deze vroege demarrage te kunnen beantwoorden. Buiten dat laat de verplicht te lopen hartslagzone dit niet toe. Het land om ons heen wordt omgeploegd, de kaarsrechte voren liggen op hun rug te wachten op wat er zal worden geplant. Nu linksom de Zeedyk op, we worden ingehaald door een tractor met Watze als chauffeur, hij komt eens zien hoe mem het eraf brengt. Kan hem niet tegengevallen zijn. Na een kilometer of vier via de Molenlaan terug naar Ferwert. Als je niet beter wist zou je denken dat je op het parcours van Parijs-Roubaix bent. Even televisie kijken en je bent gelijk van slag, de kasseien ontbreken er nog maar aan.

Terug in Ferwert dwars door het dorp richting Hegebeintum. Vlak voor De Stelling hoor ik geluid achter me, het is Jurjen, hij heeft thuis even een kopje koffie gedronken! Zo’n mededeling komt binnen en ik kan meedelen dat er dan een beroep gedaan wordt op je mentale weerstandsvermogen. De stroopwafel en energiedrank smaken goed. Korte pauze.

Ronde drie gaat dwars door het centrum van Blije, bewonderende blikken vallen ons ten deel, het is inmiddels goed tien uur. Bij een paar drukke kruispunten krijgen we vrij baan, de bewonderende blikken doen ons goed. Na een kilometer of wat komen we in Hegebeintum. We hebben afgesproken dat de terp in ieder geval één keer ‘genomen’ moet worden met uitdrukkelijke vermelding van de route en daarbij werd niet het Bakkerspad genoemd. Je raadt het al, sta boven op de terp en wie lopen daar via de gemakkelijkste
weg, het Bakkerspad, omhoog? Het betreden van de Vogelzangsterweg geeft ons de gelegenheid om het nog over Geert Vogelzang te hebben. We hebben net een mail van hem gehad vanuit Scottsdale 

Vogelzangsterweg

Arizona. Allemaal positieve en zonnige berichten. Op één van de foto’s heeft hij zijn handen vol aan een paar wat jongere dames die met hem een soort Adventurerun liepen. Je snapt het al, het bleef daar nog lang onrustig. Onze activiteiten deze morgen zijn niet onopgemerkt gebleven. Een paar honderd meter voor de finish fietst een buurman ons tegemoet. Hij kan zijn nieuwsgierigheid niet bedwingen, ‘wat in hinne en wer gedraef fan’emoarn, witte jim net wat foar kant jim útmoatte?’ We antwoorden met een glimlach. ‘Die komt deze week nog wel langs om polshoogte nemen’, zegt Anja.

limited edition!

Terug aan de koffie met eierkoek. Computer aan, want we zijn mooi op tijd om in de wachtrij voor de Dam tot Damloop te gaan staan. Ook wordt er met het thuisfront gebeld om de laatste instructies in deze door te geven. We zijn goed en wel bezig als er wordt gevraagd waar William en Johannes zijn. Ah, daar zijn ze al. Reden voor de wat late binnenkomst is het feit dat Johannes voor het eerst in zijn nog jonge leven de 21 km wilde volmaken. Ter controle en verificatie is William met hem meegegaan. Hoewel nog niet een officiële 21, hebben we deze mijlpaal toch maar even gevierd.

Onder dankbetuigingen voor de ontvangst en verzorging gaan we naar huis om de dingen te doen die we moeten doen. William gaat de boot schoonmaken.

"FOLLOW THE HURD"

Roadrunners sport

Hallo beste loopvrienden

Ben hier nog volop aan het trainen om mijn conditie op peil te houden. Moet door reizen enz. wel eens een training overslaan maar ach, moet ik later dan maar weer inhalen.
Ik heb gister met de loopgroep van Scottsdale Arizona meegelopen. Die organiseren iedere eerste donderdagavond van de maand een Adventurerun samen met hardloopwinkel Roadrunner Sport. Nu denken wij dan gelijk aan Ameland maar hier heeft het een hele andere betekenis. Er zijn 12 winkels, restaurants en bedrijfjes in de omgeving geselecteerd waar je bonnetjes moet ophalen. Deze bonnetjes moet je dan later weer inleveren en met een verloting worden prijsjes gegeven. Welke route je kiest om deze bedrijven langs te gaan moet je zelf weten. Bij de start hangt een kaart en ook op je telefoon kun je een kaartje laden. Je loopt ongeveer 10 km en start om half zeven 's avonds

Mijn probleem was natuurlijk dat ik hier helemaal niet bekend ben en dan ook geen idee had waar die winkels en restaurants zitten. "Follow the hurd" zei een medeloper die ik om wat uitleg vroeg, "that's the best you can do". Goed advies en dat ging ook goed. Totdat na 5 checkpunten de groep zich steeds meer opsplitste en verschillende kanten opging. Iedereen zocht zijn eigen ideale route. Ik moest nu een beslissing nemen om iemand te volgen. Een oude man met een rugzak die niet zo hard liep of twee jonge dames die prima in mijn tempo liepen. Je raadt het al mijn keuze was snel gemaakt, ik ging voor het juiste tempo :). En het was nog gezellig ook. Het was een leuke loop, helaas niets gewonnen in de verloting. Zaterdag is hier weer een loopje op het vliegveld. Als het even kan probeer ik daar een 10k te lopen. Ik laat het jullie weten.

Hieronder nog een foto van de dames die mij zo goed door dit deel van Scottsdale hebben geleid. Ik heb ze voor een tegenbezoek in Stiens uitgenodigd.
Groeten Geert

"het juiste tempo"

NK VELDLOOP AMBTENAREN

Helmond, NK veldloop ambtenaren, woensdag 2 april.

Uitslagen: 9 km Alexander Edens  42:02

TRAINING MAR.ATHON LOOPGROEPS STIENS

zaterdag 8 maart 2014

 7.00 gaat de wekker. 7.45 moet ik klaar zijn. Ik mag met Marijke meerijden. Dat viel nog niet mee. Ik heb moeten praten als Brugmans. Je wilt het niet geloven, maar ze wilde kruipen naar de start.
De start was vandaag bij de bushalte in Hallum. Voor de school genoeg parkeerplekken. Dat was ook nodig. De groep was weer, bijna, op volle sterkte. William werd nog gemist.

Thuis deze keer maar eens niet op buienradar gekeken, het leek niet nodig. En dat klopte, de weergoden, waren ons vandaag gunstig gezind. Het was weliswaar nog fris en de auto ruiten moesten gekrabd worden. Uiteraard er moet wat te zeuren blijven over het weer.

Routekaart van 8 maart

Vandaag staan we aan de start met Koos, Marijke, Anja, Egbert, Bea, Wijnand en ondergetekende voor de eerste lus. Koos had als altijd de moeite genomen een mooie route uit te zetten. En dat is zomaar een klusje. De route moet natuurlijk wel goed te lopen zijn, dus afstandmeten.nl en dan ook nog even controleren.

We starten de loop in de richting van Oude-Bildtzijl. En ja dan raad je het al, het eerste obstakel. De koekjes fabriek met een ontzettend vervelende geur. Het water loopt je in de mond. Dat was ook wel te merken, al was dit wat later dat er water gedruppeld werd vanaf een pet.

Door Oude-Bildtzijl een jeugdsentiment. Wijnand loopt, en daarmee wij dus ook, langs het huis waar zijn grootouders gewoond hebben. Er werden daar ook wel onderduikers verstopt onder de vloer van de loods en dit uiteraard in de 2^e wereld oorlog. Wijnand zelf had dit niet meegemaakt, maar wist dit vanuit de verhalen.

Snel zijn we bij de Bûtendyk, en wat is het landschap dan mooi met zo een heerlijk zonnetje aan een strak blauwe lucht.

 

Wanswerd

Eenmaal weer in Hallum even tijd voor een gelletje en drinken en de groep wordt versterkt door Jacqueline en Johannes. We vervolgen door Hallum en dan moet er toch nog even op de kaart gekeken worden. Via de Piebewei, over de Kelnersweg op richting Wanswerd. Net voor Wanswerd rechts af. En wat is onze omgeving toch ontzettend mooi. Je bent hemelsbreed niet ver van Stiens. De natuur is al volop actief, her en der bloeien er al wat bloemen en zelfs een valkje bid even naast ons zijn gebedje. Dat was nodig, het werd allengs zwaarder voor sommigen onder ons. Niet voor allemaal gelukkig.

Eindelijk dat het stuk terug naar Hallum. Nu voor de wind, want die was toch al stiekem flink van kracht.

Na uiteindelijk 2 uur, 52 minuten en 22 seconden, het moet uiteraard wel precies, komen we bij de finish. Voor sommigen een soepele training, voor anderen het idee nu al een marathon gelopen te hebben. Wat extra trainingen zijn nog wel nodig.

Maar gelukkig. Anja heeft zich vanmorgen al even druk gemaakt voordat ze thuis wegging. De thermoskan koffie achterin de auto wordt aangebroken en wat is dat kopje koffie dan ontzettend lekker. Helemaal wanneer je daar in een heerlijke zonnetje staat. De koffie wordt genuttigd en een eierkoek en ook wordt er om elkaar gedacht. Bea krijgt een mooi deken om en de beelden van een kloosterling komen naar voren.

De gehele route kunnen lopen zonder dan ook maar een druppeltje regen. Echt voor het eerst dat we met elkaar de duurloop trainen. Het staat dan ook in de boeken.

Iedereen weer bedankt voor de fijne duurloop training.

Ben benieuwd wat Koos volgende week voor ons in petto heeft wat route betreft.

MERENLOOP GROU

Rina Sijtsma in actie tijdens de Merenloop in Grou

Merenloop Grou, zondag 9 maart.

Uitslagen: 14 km. Rina Sijtsma  1:17:32   10 km. Alexander Edens  44:37

MAR.ATHON TRAINING LEEUWARDERBOS

22-2-2014:

Duur                       Afstand                 Gem.Snelheid                      Calorieen

02:16:46                 21.19 km                   9.3 km                                    2033 Kcal

Leeuwarder Bos

Wat een training vandaag. ’s Morgens vroeg uit de veren. Je moet er wat voor over hebben om een duurloop te kunnen en mogen doen. De wekker gaat en stil het bed uit. De rest is nog in diepe slaap.

Dan zit je tijdens het ontbijt even te kijken naar buienradar. Gek genoeg doe ik vaak eens even, maar na de laatste ervaringen van erg nat zijn na de duurloop training nu maar eens kijken wat we kunnen verwachten. Ja hoor een strook met bewolking zo rond 8.15 en dan verder even niets.

Er zijn er een aantal van de groep die massaal muiten vandaag en de rest van de week. Wintersport is de smoes, dat terwijl er helemaal geen winter is hier. Ik zou er nooit voor kiezen, hardlopen is uiteindelijk veel leuker. “Skiën” gaan ze en jawel zo her en der hoor je dan dat de loopschoenen meegenomen worden. Of ze de koffer uitkomen??!!....

Het is dus een kleine groep vandaag: Koos, Anja, Marijke, Jurjen, Johannes en Ronald.

Koos heeft er weer voor gezorgd dat er een route uitgezet is. Zo vertrekken we over smalle paden en wegen via Jelsum en Cornjum het Aldlan in, roosters over en met een flauwe zon in de snufferd op naar de Ee. Wat hebben we toch een mooi landschap.

Langs de Ee richting Leeuwarden en weer terug naar de start. Onderweg nog een bloedend oponthoud, maar toch weer verder tot aan de parkeerplek van het Leeuwarderbos, waar we ook gestart waren.

Johannes stond al op ons te wachten en gelukkig hebben we elkaar getroffen en kon hij aansluiten voor de 2^e lus.

Na een landschappelijk rondje nu een stadrondje. Overigens begint dat met een stukje cross door het Leeuwarderbos. Geregeld is het goed oppassen dat je niet uitglijd, maar Koos loodst ons er weer doorheen.

Onderweg zien we nogal wat andere lopers. Er zijn dus meer zielen die de zaterdag nuttig beginnen. Leuk om te zien dat hardlopen dus ook gewoon kan in een spijkerbroek en een dikke winterjas en wollenmuts op.

Ook nu kom je op plekjes door de stad waar je niet alle dagen komt en kom je erachter dat er wel heel mooie plekjes zijn in Leeuwarden. Een prachtig stukje Rengerspark. Daar wordt het even sentimenteel. 39 jaar geleden waren er trouwfoto’s gemaakt van Marijke en haar man. Voor Koos een herinnering aan zijn jeugd.

Koos blijkt nog veel te weten over Leeuwarden en weet te vertellen waar de ouders van Diederik Samson gewoond hebben. Ja we lopen dan langs de Harlingerstraatweg. De route gaat verder via de Valeriusstraat en Dammelaan langs de kinderboerderij weer door Bilgaard. En dan gebeurt het. Buienradar had het ons niet voorspeld, maar toch regen, eerst nog even zacht en uiteindelijk toch weer de laatste kilometers in de regen, hoe kan het ook anders. Het lijkt dat we er bijna zijn, dan spreekt Koos streng, we moeten nog een extra lus, anders komen we niet aan onze kilometers en dus nog maar een lus erbij.

Al met al een mooie route Koos, dank hiervoor. En het is goed te weten dat als het zwaar gaat dat je niet alleen bent, maar samen uit, samen thuis. Geweldig. 

DAM TOT DAMLOOP

Ik wil seks met die kale

Ere wie ere toekomt, Wijnand was afgelopen zondag tijdens de Dam tot Damloop ‘The Man’.  Het beste kunnen we hem zelf maar even aan het woord laten. “Ik wist niet wat me overkwam, op zeker 3 plaatsen in het parcours was doorgang voor mij bijna onmogelijk. Hordes vrouwen schrééuwden werkelijk om mijn aandacht. De eerste keer had ik niet door waarom, was het mijn postuur, sprak mijn manier van lopen het andere geslacht zo aan, verwarrend allemaal. Bij de tweede locatie was ik een beetje voorbereid en kreeg door wat er aan de hand was, ze wilden allemaal ‘seks met die kale’. Opgezweept door de hit met dezelfde titel was er bijna geen houden aan. Ik dacht, als het weer gebeurt, dan laat ik mijn tijdschema los en geef mij over aan de wens van mijn publiek”.

Aldus geschiedde blijkbaar, Wijnand kwam iets later dan gepland over de finish, wel met een brede lach en glimmende schedel. Dat dan weer wel. We hebben verder niet naar details gevraagd, ook niet toen we na afloop in de pizzeria in Harlingen ‘de dag nog eens doornamen’.

En jullie dan, zult u zich afvragen, hebben jullie ook een leuke dag gehad, waren er voor jullie ook hoogtepunten? Het antwoord is zondermeer ‘ja’, een kort verslag om dit toe te lichten.

Nuon en Beuker Vochtrijke Diervoeders BV hebben voor het vervoer twee leaseauto’s ter beschikking gesteld , onze dank hiervoor. Rekening houdend met een koffie- en sanitaire stop bij de grote M in Hoorn vertrekken we tegen tienen uit Stiens. Aantal personen: 10 plus Linda en zoon Auke die op eigen gelegenheid reizen. Over de laatste straks meer. De reis verloopt zoals een reis behoort te verlopen, comfortabel en ontspannen praten over de persoonlijke verwachtingen/doelstellingen voor de te lopen tijd. Het weer is goed, dat hebben we alvast maar. Dat het tijdens het lopen behoorlijk warm en benauwd zal worden, daar hebben we gelukkig nu nog geen weet van. Ik weet niet hoe het in de auto van Beuker is geweest, maar de Nuon-auto is ‘spic en span’ en ‘dat moet ook zo blijven’. Vlug worden de eierkoeken weer in de tas gedaan, in Hoorn een tweede kans.

De catering is weer prima verzorgd, koffie en meer dan voldoende koeken. Er zijn zoveel stroopwafels dat we er het gebruik van de toiletten bij Mc Donalds mee hebben betaald. Een vriendelijke voorbijganger zet ons op de foto.

In Zaandam  belanden we op de nieuw parkeerlocatie. Een mooi eind buiten de stad, in de verte zien we de duinen. Met de (gratis) bus naar het centrum, volgens het boekje een ritje van 12 minuten, het worden er minimaal 30. Daarna overstappen in de pendelbus (ook gratis) naar Amsterdam Centraal. Voordat we bij de halte zijn beleeft Anja haar ‘C1000 moment’. Op een putdeksel ligt een muntstuk van 50 eurocent. Geen hele euro, we zijn tenslotte in de stad waar Albert Heijn op de kleintjes ging letten. In een vloeiende beweging wil ze het geldstuk oppakken, binnen is binnen tenslotte. Maar … net als in de reclame is ook hier de munt vastgelijmd aan het deksel. We bieden nog aan om het deksel dan maar onder de arm mee te nemen, maar dat is haar een beetje te mal.

In de bus wordt zo nu en dan voorzichtig op het horloge gekeken, we komen echter mooi op tijd aan. De dames bezoeken het toilet in de aankomsthal, na 20 minuten komen ze terug. Ze hebben zo’n leuk gesprek gehad met de toiletmevrouw, bijna de tijd vergeten. Oké, dan direct maar de spullen afgeven bij de vrachtauto’s, beetje inlopen en linea recta naar het startvak. Van de speaker horen we dat het totaal aantal deelnemers  55.000 is, de gemiddelde leeftijd 33 jaar is en dat er meer vrouwen dan mannen meedoen. De verhouding is 56%-44%.

Het startschot klinkt, de klokjes worden in werking gesteld. Hartslag, snelheid en afstand kunnen in de gaten worden gehouden, het gaat tenslotte ergens om. Van de Prins Hendrikkade linksaf de IJtunnel in richting Amsterdam-Noord. Halverwege de tunnel loopt het zweet me al bij straaltjes langs de rug. Deze ervaring wordt, naar ik later hoor, door de anderen gedeeld. Het eerste slagwerkorkest geeft de inspiratie om het juiste tempo te vinden. Als we de tunnel uitkomen zien we rechts het eerste slachtoffer al in een ambulance verdwijnen. Er zullen nog vele volgen, het benauwende weer is de oorzaak. Het advies om bij alle verzorgingspunten goed te drinken wordt niet in de Westenwind geslagen. Het unieke van deze loop is dat er overal mensen langs de kant staan om je vooruit te juichen. Is het niet met woorden, dan  is het wel de muziek die stimuleert, Wijnand kan er over meepraten.

Na 16 km de ‘verlossende’ mededeling dat het nog 161 meter naar de finish is. William is, zoals verwacht als eerste aangekomen. Na het omhangen van de medaille en het in ontvangst nemen van een flesje drinken, keutelen we terug naar het ophaalpunt van de bagage. We wachten tot iedereen zich daar heeft gemeld, gelukkig zien we daar Linda en Auke ook voorbij komen. Auke heeft wat pech gehad onderweg. Lag mooi op schema, meldt zich de grote boodschap. Kostte toch maar mooi 6 minuten om deze ergens te parkeren.

In het business park krijgen we van meneer Nuon nog wat te drinken.  We doen daar het licht uit en pendelen (nog steeds gratis) naar de parkeerplaats. Daar omkleden, wat eten – snickers (van Bea)vooral – en op naar de pizzeria in Harlingen. Mario verwelkomt ons met een brede smile. Al het persoonlijke wel en wee passeert de revue. Iedereen is tevreden over zijn/ haar eigen prestatie. Het was weer een geslaagde loopdag. Als het klokje rond is, zijn we weer in Stiens.