EEN ZATERDAGOCHTEND IN STIENS

Het motto van Karin en Arjen is altijd dat het leuk is dat iedereen op zijn eigen manier plezier in het lopen moet hebben.  We lezen en leven al weken lang mee met het wel en wee van onze bikkels die trainen voor de Slachtermarathon en realiseren ons steeds meer dat we vanaf december eigenlijk maar weinig met zijn allen met de ”zaterdagochtendgroep”op stap zijn geweest.  Tijd om ook weer in beweging te komen.

Dus stonden zaterdagochtend om half 10 drie dames en een heer klaar in het zwembad voor een groot rondje Finkum.  Gerarda kon vandaag  helaas niet mee omdat ze met Esmee naar start to run zou gaan.  Wel gezellig om ook de groepen van Heije en Olivier te ontmoeten.  Na even geklets te hebben vertrokken Gryt,  Astrid,  Egbert en Machteld vanaf het zwembad richting kinderboerderij om daar de nodige rek en strekoefeningen te doen. Bij de kinderboerderij stonden twee auto’s met drinkende hardlopers. Zouden het onze bikkels zijn? Nee, toch niet het waren wel Slachte lopers maar niet van onze loopgroep. We mochten gelukkig wel in de luwte van de auto rekken en strekken. Dat was wel nodig want er stond een hele harde koude wind waardoor wij ons ook wel een beetje bikkel begonnen te voelen.

Finkum

Daarna vol in de wind richting Poeldyk / Poelhuizen. Man wat een wind.  We kwamen nauwelijks vooruit. Egbert bood heel  galant aan om voor ons te gaan lopen maar de feministische golf heeft ons nog een lik over de neus gegeven dus ieder voor zich en vol in de wind.   Bij de oversteek naar Finkum nog even twijfel, zullen we over Hijum of toch maar gewoon rechtdoor. Het recente  blessureleed van ons allemaal deed ons besluiten om maar rechtdoor te gaan. Het zicht op de bocht waarna we de zo gewenste rugwind zouden krijgen gaf wat extra vleugels. Jammer was dat we bij de eerste rugwind ook de daarvoor nog zo warme zon moesten missen. Deze werd namelijk ingeruild voor een kort buitje waardoor het direct een stuk kouder werd. Maar ook hier weer een stukje extra tempo door de wild blaffende honden op het hoekje vlak voor Finkum. We hadden vooraf al afgesproken dat we voor dat punt gingen “stofzuigen” zodat geen van allen deze woeste viervoeters alleen voorbij hoefde te lopen, dat is altijd een vervelend moment. Daarna werd het plezierig lopen.  De wind deels in de rug, droog, eenden in en uit de sloot en Stiens in zicht. Zullen we…. Ja, we maken het rondje af via de Wurge,  lekker in de beschutting van de bomen waren we snel in de buurt van het zwembad. Toch nog 9 1/2 km gelopen. We zijn tevreden….

Snel naar huis en douchen want vanaf 12.00 uur een aantal van ons het eerste doel voor deze zomer vastleggen. De Dam tot Damloop.  We hadden aangeboden om ook voor de Slachte lopende dames in te schrijven dus gewapend met allerlei gegevens,  broodjes, telefoons en koffie zaten we om vijf voor twaalf ieder met een laptop op schoot te wachten tot het grote moment. En ja hoor het werd weer dolle pret. Geen verbinding met de site, halverwege een inschrijving er weer uitgegooid etc.  etc. .  Een herhaling van vorig jaar. Na een half uur vruchteloos proberen snel Marijke en  Anja gebeld met het verzoek om zelf ook mee te proberen. Crisisoverleg met William en Gerarda leerde dat ook zij nog geen enkele inschrijving rond hadden. Maar de aanhouders hebben gewonnen en na 1 uur en 20 minuten hebben we allemaal de door ons zo gewenste kaart…… William had tijdens alle inschrijfstress wel gemerkt dat je de site wel kon bereiken voor op- of aanmerkingen en wij hebben smakelijk gelachen om zijn commentaar dat inschrijven meer energie koste en stress opleverde dan de Dam tot Damloop zelf. 

Ik vermoed dat we vanaf nu ieder zaterdag wel weer gaan lopen. Op naar Amsterdam.