 |
| 16 juni sil ik jim ferljochtsje! |
Op het secretariaat eerst de fanmail gelezen, het doet ons goed dat er in zo’n korte tijd zoveel positieve reacties binnenkomen. Een paar mag ik u niet onthouden: “Er gebeurt wat ik verwachtte, Loopgroep Stiens wint de Slachte” (Annie Schotanus); “Thank you stars!” (Katie M); “Doe als ik, ga eerst in gesprek met het ijs (asfalt)” (Henk Gemser); “Leaver dea as slaef” (Grutte Pier); “De Aldehou sil jim op 16 juni ferljochtsje” (Stichting Oldehove) …. (volgende keer meer)
De vorige zaterdagen in gedachten hebben we ons warm gekleed, 3 laagjes en handschoenen aan. Na een paar kilometer richting Vrouwenparochie wordt al duidelijk dat we dit verkeerd hebben ingeschat, geen wind, een opkomende zon die ons warm toelacht, het is gewoon heerlijk weer. Om ons heen veel bedrijvigheid op de landerijen. Sjoch (Kijk) dat is een aardappelzetmachine vertelt Anja, en daar wordt geëgaliseerd en die boer verderop is aan het ploegen, we komen oren en ogen tekort. Maar de vraag van vorige keer waarom koeien twee oormerken hebben, wordt ook vandaag niet door haar beantwoord.
In Vrouwenparochie treffen we nog net Karin en Arjen, kratten koffie, koek en andere voedingsmiddelen worden in de auto gezet. Ze gaan op weg naar hun loopgroep in Sneek. Een kort gesprek, een kleine boodschap en met een ‘hou do’ vervolgen we onze weg naar Sint Annaparochie. Halverwege komt ons een scootmobiel tegemoet, het zal toch niet waar zijn, heeft onze oproep nu al succes? Nee dus, de berijdster gunt ons geen blik waardig. Dit wordt weldra anders, in St. Anna worden we opgewacht door mem Jouk van Anja, ze heeft zich aangemeld als proviandeuze en wil weten of we nu al aan een versnapering toe zijn. William kijkt op de computer en vindt dat het nog te vroeg is. We spreken af in Berlikum, daar komen we een klein half uurtje later aan. Ze heeft op een strategisch goede plek de auto aan de kant gezet. We zijn blij met dit initiatief omdat de instructies van de dochter voor velerlei uitleg vatbaar bleken te zijn. Dat heb je er van als de route een dag van tevoren vanaf een terras in Leeuwarden telefonisch in elkaar wordt gezet. Blij dat Gerarda uiteindelijk de regie heeft genomen en er een prachtige loop van heeft gemaakt.
De sportdrank is tegenwoordig in 1,5 literpakken te koop, handig omdat flesjes een beetje teveel van het goede zijn. De voorgesneden ontbijtkoek smaakt ook goed, Herman meldt tussen neus en lippen door dat hij altijd ongesneden koopt, kunnen de plakjes plakken worden. Hij is trouwens vanmorgen aardig op de tekst, eerst dachten we dat het onderweg wel rustig zou zijn zonder M en J, maar niets blijkt minder waar. “Weten jullie hoe hoog je ochtendpolsslag is?”, “Nee?, het is de basis voor elke hartslagmeting. Je wordt wakker, meet je polsslag, vermenigvuldig die met 3,5 en je hebt je maximale hartslag”. We slaan deze informatie op,maar niet nadat W bezwaar tegen deze methode heeft aangetekend. “Als ik ’s morgens wakker en zie Gerarda naast me, wat denk je dan van mijn polsslag?”. Herman is onverbiddelijk en verwijst hem voor een nacht naar het logeerbed.
Jouk belooft de rest van het eten en drinken in Beetgumermolen bij Ons Huis achter te laten. Er worden nog wat vage afspraken met haar gemaakt over 16 juni en mogelijk nog een ‘zaterdagdienst’. Overbodige kleding gaat in de achterbak en wij richting Menaldum, het mooiste deel van de route. Een slingerend schelpenpad langs het water, je waant je op Terschelling. Sjoch (Kijk), jonge eendjes, de eersten die ik dit voorjaar zie, wat lief! Even de pas inhouden, meer doen we ons niet aan tijd, maar het moet gezegd worden, we voelen ons een met de Friese natuur. W verwacht dat we vanmorgen het laatste kievitsei zullen vinden, maar dat we het zullen laten liggen omdat het lotteren zoveel tijd neemt op het gemeentehuis.
Aan al het moois komt een eind als we de afslag Ingelum bereiken en onze koers richting dit dorp verleggen, een afstand van
Het was me de vorige keer op het traject Burdaard-Wyns al opgevallen dat we op een afstand van laten we zeggen
Herman blijkt zijn eigen tweelingbroer te zijn. Vlak na Menaldum wijst hij zijn geboortestee aan, zie, daar die boerderij bij die molen. Vlak voor Ingelum: “Zien jullie die boerderij achter die molen? Daar ben ik geboren. Onze vragende blikken beantwoordt hij met de mededeling dat hij zich de eerste keer vergist had, de wereld verandert ook zo snel!
In Beetgumermolen de tweede korte pauze. Zoals beloofd ligt achter een grote gedenksteen de drinkzak. Tijd voor een paar bewijsfoto’s. De voorzijde van de gedenksteen vermeldt de naam Hogerhuis. Straks zullen we langs het huis lopen waar zich een drama heeft afgespeeld. De groep behoeft voorlichting. Korte samenvatting:
HOGERHUIS, gebroeders Keimpe, Wybren en Marten
Slachtoffers van gerechtelijke dwalingen in de roerige jaren negentig van de negentiende eeuw, zijn geboren te Beetgum. Wybren was schildersknecht en stond op het punt een schilderszaak over te nemen, toen hij door de marechaussee werd meegenomen, verdacht van inbraak. Deze vond plaats op de late Sinterklaasavond van 1896 in de boerderij van Gatze Haitsma onder Britsum. De broers Hogerhuis behoorden tot de weinige intimi van Haitsma en Wybren had een relatie met diens huishoudster Ymkje Jansma. Maar vooral wekte de inbraak sensatie, omdat Ymkjes broer Sieds, die deze nacht de plaats van Wybren had ingenomen, door twee revolver-schoten gewond was geraakt. Wybren, die was opgepakt omdat hij vaak bij Haitsma over de vloer kwam, werd de volgende dag reeds vrijgelaten. Eind van die maand werd hij echter opnieuw aangehouden, nu tezamen met zijn beide broers, ondanks hun alibi en het feit dat geen van hen verwondingen vertoonde. De zaak kreeg een plotselinge draai, toen Ymkje Jansma onder zware druk van de Leeuwarder politiecommissaris plotseling verklaarde de broers Hogerhuis te hebben herkend. Een half jaar later, op 17 juni 1896, werden de broers tot zware gevangenisstraffen veroordeeld.
U begrijpt dat we bij thuiskomst eerst op adem moesten komen, de emoties een plaats geven, de ruggen strekken, de hersteldrank haar werk te laten doen en daarna genieten van de koffie!
Het was weer een gedenkwaardige ochtend, laat de Zoladztest morgen maar komen.
Koos
Geen opmerkingen:
Een reactie posten